dün, konak pier'in yakınındaki kayalıklarda, gün batımını izlerken, hissettiğim tek şey, huzurdu.
en sevdiğim parçalar çalarken kulağımda, sarı-kızıl-içine biraz da mor katılmış beyaz bulutların, mavi tonlarından süzülüşünü izledim. martıları seyrettim. o kadar çok beni alıp götürsünler istedim ki. o renk cümbüşüyle bütünleşmek istedim. çok hafif soğuktan içim ürperirken, amaçsız birkaç adım attım; denize baktım. sularda kaybettim kendimi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder