iki arada bir derede kalmaktan nefret ederim.
insan kararlı olsun isterim, her zaman, her yerde ne istediğini bilsin.
ama olmuyor maalesef.
kalple beyin anlaşamıyor çoğu zaman, farklı yolların peşinde farklı yönlere sürüklenip gidiyorlar.
mantığın sesi bir noktada tökezliyor, işte o zaman duygular giriyor devreye.
umut veriyor.
hayallerin devamlılığını sağlıyor.
umarım dün gece içimden geçirdiğim tüm güzel şeyler gerçekleşir iki sene içinde.
umarım çok mutlu oluruz ilerde.
umarım buradan çok uzaklarda bir yerlerde...
"hayalperestsin. güzel hayaller peşinde..."
ve gülün adı: gönülçelen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder