Ben de bi' yalnızlık tanımı yaptım işte.

Yalnızlık yanında kimse yokken hissettiğin bir duygu değil bence; yalnızlık dediğinde sağın solun hep insanla dolu olacak -en yakınların sandıkların, en yakınlarım dediklerin, senden bir parça olanlar-ve sonra sen sebepsiz bir hiçlik hissedeceksin; yanında kimse yokmuş gibi bir duygu bu. Konuşsan da duyulmayacak sesin, uzattığın ellerin havanın soğuğunu yaşayacak en derinden ve içine hapsedildiğin cam fanustaki saatin tiktaklarına uyacak kalp atışların... Yalnızlık böyle bir şey ve tek basına olmaktan daha fena bu kalabalıktaki yalnızlık...