Pablo Neruda'dan...

nasıl da kolaylaşır her şey
ve nasıl basitleşir
mutluluğu bulunca!
nasıl da basittir mutlu olmak
sana sokulunca sevgilim
sen bana sokulunca...
unutma yalnız nice yürüdüğünü
beni buluncaya dek
nice bitkin düştüğünü
yolunu yitirerek
unutma.
seni aradığımı bilmiyordun değil mi
benim de durmadan?
bilmiyordum
içimde bir yerin
nasıl dolup dolup da boşaldığını!
bilmiyorduk ikimiz de
yürüyerek durmadan
durmadan ileri doğru
beni bulacağını bir gün
bir gün seni bulacağımı durmadan..
halklar da böyledir diyorum işte
bilmezler
anlamazlar bile
aldanırlar durmadan..
ama durmadan yürüyerek
ilerleyerek durmadan
bulurlar birbirlerini bir gün
ve kendi kendilerini
bulurlar beni bulduğun gibi
seni bulduğum gibi durmadan..
ve nasıl basitleşir
nasıl da kolay görünür her şey!
unutma ama güçlüğünü
karanlıkta yürümenin
— unutma —
durmadan.

* O cok hoş filmden kareler geliverir bu şiir üzerine aklıma. Il Postino (Postacı), defalarca kez izlenebilir herhalde*

cunku biz bugun yolumuzu degistirip yagmurdan arta kalan su birikintilerinde arabayla su puskurtmece oynadik.

Su an bir sominenin karsisinda - ya da sadece kokulu bir suru mumun aydinliginda- oturup sicak cikolata icebilmek vardi.


Bosuna bu blogun adini, dream on until your dreams come true koymadik degil mi? Hayal kurmak en cok sevdigim sey.