sıkıldım işte n'apiyim?

Herkes ne kadar sıkıldığından bahsederken biri de durup, acaba bu kız ne hissediyor, diye sormuyor.

Ben daha çok sıkıldım. Yalanlardan, arkasından atıp tuttuğu insanların yüzlerine bebeğim diyenlerden, dengesizliklerden, yirmili yaşlarında hâlâ ergen gibi hareket edenlerden, kendilerini dünya güzeli görenlerden, gizli saklı iş çevirenlerden, dünyanın kendilerinin çevresinde döndüğünü sanacak kadar aptallardan, sürekli suçlayarak kendilerini haklı çıkarma sevdalılarından, sizinle ilgili sizin bile bilmediğiniz gerçekleri (!) dile getirenlerden, öfleyip pöfleyenlerden, aşırı hırslarına kurban gidenlerden, sıfır gururla ettikleri o koooskocaman lafların altında ezilenlerden, ellerindeki maddi manevi imkanları hazmedemeyenlerden, Mr./Ms. Perfect oldukları iddiasıyla kasılıp aslında hiçlikten başka bir şey olmayanlardan, varlıklarıyla yokluklarının benim için ifade ettiği bir anlamı olmayanlardan, benmerkezcilerden, iş beceremeyenlerden, uyuşuklardan, sadece sabahın köründe geldikleri okul dışında hayatları olmayanlardan, bazı kişilerin yüzlerine ne kadar değersiz, anlamsız ve gereksiz olduklarını söylemek isteyip de ortamın tadı kaçmasın diye dile getirememelerimden, bunları paylaştığım zamansa paylaştığım kişilerin, çok konuştun, diyerek beni susturmaya çalışmalarından sıkıldım. 

Ve artık yağmur yağmasın.
İmza: Somurtkan Şirin